Biesmiella Hier Rahmanier Rahiem
Alle lof zij aan Allah, de Heer der Werelden.
Allah heeft de Schepping gemaakt uit pure liefde en Hij is de enige Gever van leven. Alle leven komt van Hem en alles wat bestaat is door Hem geschapen. Maar Allah heeft ons niet alleen leven gegeven, Hij gaf ons ook een absoluut vrije wil. Weliswaar zijn wij met ons lichaam onderworpen aan Allah’s wijze natuurwetten, maar wij zijn vrij in ons willen en handelen. Wij kunnen een volkomen tegennatuurlijk leven leiden en ons van Hem afkeren.
Wie zich echter van Allah afkeert en zonder Hem denkt te kunnen leven, die keert zich af van de liefde en van het leven. Natuurlijk houden deze mensen niet op met ademen, zou dat wel het geval zijn, dan was er in feite geen sprake van vrije wil. Maar geestelijk verdwijnt het leven uit deze mensen, die zo naïef zijn zich van Allah af te keren. Zij raken hun verbinding met de geestelijke wereld geheel kwijt en worden steeds sterker door de gerichte materie getrokken. Na hun dood nemen zij, behalve hun daden, niets mee naar het hiernamaals en leven in een grote geestelijke duisternis. Hun liefde is geheel of praktisch geheel op zichzelf gericht. Hierdoor kunnen zij niet uit de cirkel van eigenliefde en eigenbelang komen en wordt hun leven geestelijk zeer armoedig. Allah de Almachtige heeft ons mensen geschapen om Zijn vertegenwoordigers op aarde te worden.
Maar omdat Allah Liefde is, heeft Hij alles volgens de orde van Zijn liefde ingericht. Er is enerzijds de unieke Allah (noch mannelijk, noch vrouwelijk), en anderzijds zijn er de mensen die elkaar allemaal als gelijken moeten beschouwen. De relatie tussen Allah en mens heeft verschillende dimensies. Zo doet de manier waarop Allah zich tot de mensen verhoudt ook denken aan ouderlijke liefde en zorgzaamheid. In een poging om aan de mensen uit te leggen dat de liefde van Allah veel groter is dan de sterkste liefdesband die bij mensen bekend is, en daarom het menselijk bevattingsvermogen ver overstijgt, zei Profeet Mohamed: “De liefde van God voor Zijn schepselen is minimaal 100 keer groter dan die van een moeder voor haar kind.”
Islam vraagt liefde, medeleven, tolerantie en vergevingsgezindheid. Liefde is het meest essentiële element in elk bestaan, een stralend licht en een grote macht die alle weerstanden kan overwinnen. Het verheft elke ziel die de liefde in zich opneemt en bereidt haar voor op de reis naar de eeuwigheid.
Onbaatzuchtigheid, een verheven menselijk gevoel, brengt liefde voort. Diegene die het grootste aandeel in deze liefde heeft, is de grote held van het mensdom, die gevoelens van haat en wrok heeft uitgeroeid. Zulke helden blijven leven, zelfs na hun dood. Deze verheven zielen, wiens dagelijkse licht een nieuwe fakkel van liefde in hun innerlijke wereld brengt en hun harten een bron van liefde en onbaatzuchtigheid zijn, worden verwelkomd en zijn geliefd bij mensen. Zij ontvangen het recht van het eeuwige leven van het verheven Hof van Allah. Zelfs de dood of de Dag Des Oordeels kan hun sporen niet wissen.
Liefde, de meest directe weg naar iemands hart, is ook de weg die de Profeten hebben bewandeld. Diegenen die deze weg volgen, worden niet afgewezen. Als zij eenmaal welkom zijn door de liefde, weerhoudt niets hen ervan hun doel te bereiken.
Een menselijk wezen moet mededogen tonen aan alle levende wezens, want dit is een vereiste van het mens-zijn. Hoe meer mensen mededogen tonen, hoe verhevener zij worden: hoe meer zij hun toevlucht zoeken in onderdrukking en wreedheden, hoe meer zij te schande worden gemaakt en vernederd. Zij worden de schande van de mensheid.
Nauw verwant met liefde, is de vergevingsgezindheid waarvan Allah blijkt geeft. Volgens de Qur’an overleeft de ziel de dood van het lichaam en zal ze onderworpen worden aan een Laatste Oordeel. De Qur’an zegt: “Op de Dag waarop de harten beproefd worden, dan heeft hij geen kracht en geen helper.” (Q86:9-10)
Een ieder zal daar staan met zijn eigen boek waarin al zijn goede en slechte daden door engelen opgetekend staan. Op eigen kracht, zou de balans voor de meeste mensen – op de heiligen en profeten na – er niet al te best uit zien. De genade van God maakt het echter de mensen mogelijk toch het paradijs te bereiken. Zo zullen goede daden dankzij Allah’s genade 10 keer zwaarder wegen dan slechte.
De Qur’an vermeldt: “Als iemand met een goede daad komt dan is er voor hem tien maal zoveel en als iemand met een slechte daad komt dan wordt hem slechts dienovereenkomstig vergolden en hun zal geen onrecht worden aangedaan.” (Q 6:160)
Vergeven is een grote deugd. Vergiffenis kan niet afzonderlijk van deugd worden beschouwd en deugd niet los van vergiffenis. Iedereen kent het spreekwoord ‘Jonge mensen maken fouten, het is aan de ouderen om hen te vergeven’. Hoe waar! Vergeven worden betekent herstel, een terugkeer naar de essentie en zichzelf hervinden.
Zoals Allah zijn eigenschappen van vergiffenis toont aan individuele menselijke wezens, legt hij de schoonheid van het vergeven in hun harten. Terwijl Adam a.h.s., de eerste mens, een nadelige slag aan zijn essentie toebracht door te vervallen in zonde, iets wat op de één of andere manier een menselijke eigenschap is, schonk Allah hem vergiffenis en verhief hem bovendien tot de Profeetschap.
De Profeet Jezus a.h.s. zei tot een menigte mensen die enthousiast een vrouw wilden stenigen: “Als iemand van jullie zonder zonden is, laat hem de eerste steen werpen”. Kan iemand die deze uitspraak begrijpt iemand anders stenigen ook al is hij- of zijzelf een kandidaat om gestenigd te worden?
Kwaadaardigheid en haat zijn de zaden van de hel die door het kwaad onder mensen wordt verspreid. In tegenstelling tot diegenen die dergelijk kwaad aanmoedigen en het land in een kuil van kwaad veranderen, zouden wij vergiffenis schenken aan diegene wiens problemen hem de afgrond in duwen. Het grootste geschenk dat de huidige generatie kan geven aan haar kinderen en kleinkinderen is hen te leren hoe te vergeven, zelfs als ze geconfronteerd worden door het wreedste gedrag en schokkende gebeurtenissen. Wij geloven dat vergiffenis en tolerantie de meeste van onze wonden zullen genezen, maar alleen als dit hemels instrument in handen is van hen die haar taal begrijpen.
Wij zouden een dergelijke brede tolerantie moeten hebben dat wij van tegenstrijdige ideeën kunnen profiteren. Tolerantie, wat wij soms in plaats van respect en genade, vrijgevigheid en verdraagzaamheid gebruiken, is het meest essentiële element van morele systemen. Het is ook een zeer belangrijke bron van geestelijke discipline en een hemelse deugd zowel voor mannen en vrouwen. Onder het oog van tolerantie, bereiken de gelovigen een nieuwe diepte en strekken zich uit naar oneindigheid; vergissingen en fouten krimpen in tot onbeduidendheid.
Wij verwachten liefde en eerbied, hoop op tolerantie en vergiffenis, en willen met een gevoel van vrijheid en affectie worden omhelsd. Wij verwachten tolerantie en vergiffenis van onze ouders in antwoord op ons kwalijk gedrag thuis en op straat, van de leraren wordt vergiffenis verwacht voor de misdragingen van de kinderen op school. Wie niet vergeeft kan geen vergiffenis verwachten. Wie de mensheid niet met tolerantie en vergiffenis omhelst zal geen vergiffenis en gratie ontvangen.
De Islam heeft, door middel van het cultiveren van de geestelijke aard van de mens, de levens van mensen overal op de wereld veredeld en ze heeft samenhang en eenheid van doelstelling binnen en tussen samenlevingen voorgebracht. Door het gebruik van dwang in geloofskwesties worden juist de religieuze principes geweld aangedaan. Want toewijding kan alleen ontstaan uit een geloof dat in vrijheid is gekozen. Het recht op vrijheid van denken, geweten en overtuiging dat nu in de internationale mensenrechten-instrumenten is vastgelegd vindt zijn oorsprong rechtstreeks in de geschriften van ‘s werelds religies.
Het doel van de Islam is om eenheid en kameraadschap onder de volkeren van de wereld te vestigen; laat het niet de oorzaak van onenigheid en strijd worden. Als de lering, dat wij anderen moeten behandelen zoals we zelf behandeld willen worden, op universele schaal wordt toegepast, zal deze zonder twijfel de heilzame kracht van eenheid onthullen. De opbouw van een wereldsamenleving die gebaseerd is op samenwerking, wederkerigheid en oprechte zorg voor anderen is de hoogste vorm van gezamenlijke actie.
De Islam leert de heiligheid van de menselijke personaliteiten, verleent gelijke rechten over alles, zonder onderscheid in ras, geslacht en huidskleur. De Islam past gelijkheid toe, de prins en de boer, de heerser en de onderdaan, de man en de vrouw zijn gelijk bij Allah. Tijdens de bedevaart laat de Islam al ruim 1441 jaar in de praktijk zien hoe de rassenhaat tot een eind gebracht kan worden. Elk jaar komen er ruim drie miljoen bedevaartgangers uit alle windstreken naar Mekka om het Islamitische wonder van echte broederschap en gelijkheid van alle rassen en naties te demonstreren.
Het antwoord van de miljoenen bedevaartgangers, die zij hebben gegeven op de oproep, die de Aartsvader Abraham a.h.s. duizenden jaren geleden heeft gedaan tot de gehele mensheid, getuigt van deze daad:
Labbayk Allahoemma Labbayk Hier ben ik, O Allah, hier ben ik tot Uw dienst
Labbayka La Sharika Laka Labbayk Hier ben ik, U heeft geen deelgenoten, hier ben ik in Uw tegenwoordigheid
Innal Hamda Wa Ni’mata Laka Wal Mulk Waarlijk, alle lofprijzingen, de zegeningen en de soevereiniteit
komen U toe
La sharika lak U heeft geen deelgenoten
Wallahu A’lam